Depresja
"" „Smutek zabija powoli. Wkrada się do twojego ogrodu przez niedomkniętą furtkę. Znajduje sobie miejsce, gdzie go nie dojrzysz. Chowa się wśród pięknych kwiatów, zieleni krzewów, które sadziłeś i pielęgnowałeś przez wiele lat. I czeka... Jest bardzo cierpliwy. Z początku nawet nie jesteś w stanie go zauważyć, jest nieruchomy. Kiedy śpisz, zaczyna zabijać twoje rośliny. Kiedy rano się budzisz i widzisz, że kolejna roślina umiera, a Ty nie wiesz dlaczego, to rozejrzyj się dobrze wokół. Bo on tam jest. I na Ciebie czeka. Jest tak stęskniony, że kiedy w końcu go zauważysz, to z radości zaleje cię swoją miłością. I na początku mu uwierzysz... przytulisz.. pogłaszczesz... Nawet nie zauważysz kiedy zacznie zabierać Ci siebie kawałek po kawałku roślina po roślinie Aż zostaną ZGLISZCZA” A na końcu zgnilizna, która pochłonie całego ciebie… Bez końca. _________________________________ "0statnie 100 dni mojego życia" Daniel Stochaj
